روضه خانه
السلام ای شهید خراسان ای پناهِ دلِ بی پناهان
«ای رضا جان .. ای رضا جان ..»
ای گلِ پرپرِ باغِ حیدر میوۀ قلبِ موسی ابن جعفر
«ای رضا جان .. ای رضا جان ..»
گرچه در پیشگاهِ تو پستم هرچه هستم غلامِ تو هستم
من غلامُ تویی شهریارم من گدا من گدا من گدایم
«ای رضا جان .. ای رضا جان ..»
جانِ زهرا و جانِ جوادت وقتِ مردن کن از ما عیادت
میهمانم من از ره رسیدم پادشاها مکن نا امیدم
«ای رضا جان .. ای رضا جان ..»
السلام ای شهید خراسان ای پناهِ دلِ بی پناهان
«ای رضا جان .. ای رضا جان ..»
مرحوم محدث قمی نقل میکنه: بدن امام رضا رو هم شبونه دفن کردن، عروسای نوقان داشتن میرفتن خونه ی بخت، دیدن یه بدنی رو غریبانه دارن تشییع میکنن، همین که فهمیدن بدنِ جگر گوشه ی زهراست، به شوهراشون گفتن: مهریه های ما حلال و آزاد، هر چی هدیه براشون آوُردن نذر امام رضا کردن، بدن امام رضا رو گُل بارون کردن، رفتن یه عده گُل آوُردن بریزن رویِ تابوتِ آقا، درستش هم همینه، بدنِ بچه ی زهرا احترام داره
