"السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین"
از کودکی به عشق شما مبتلا شدم
از گوشه ی نگاه تو غرق خدا شدم..
ای آبروی هر دو جهان آبرو بخر
شکر خدا که نوکر کوی شما شدم
جام مرا لبالب غم کن که سالها
جاروکش مجالس آل عبا شدم
وقتی گره به کار من افتاد یا حسین
در بین روضه های تو حاجت روا شدم
از آن زمان که نام تو را برده مادرم
یک دل نه صد دل عاشق کرب و بلا شدم
اصلاً مرا برای عزا آفریده اند
من از ازل به داغ غمت مبتلا شدم
من دلخوشم به اینکه مرا میخری حسین
آقا بخر که از همه دنیا جدا شدم
هر کس در این جهان به کسی دل سپرده است
من بی قرار شال سیاه عزا شدم
* کاروان وارد کوفه شد ای وای زینب..
*مردمِ کوفه‌ای که برا تماشا آمدن، دارن زارزار گریه میکنن. فرمود: اشکِ چشمتون خشک نشه، حسین منو لب تشنه کُشتید حالا دارید بلند بلند گریه میکنید.یه وقت بی‌بی جانِ ما زینب دید یه زنی جمعیت رو کنار میزنه.طَبَقی رو دستشه، طعام آورده، آمد جلو محفلِ بچه ها..بچه هایِ گرسنه، تشنه، از راه رسیده..تا نان و خرما دستِ بچه ها داد، فریاد زد بی‌بی جانِ ما نکنید اینکار را، صدقه بر این ها حرامه.تعجب کرد این زن حدودا عمرش رو در خانه ی بچه های علی تمام کرده؟مگر اینها کی هستن صدقه براینها حرامه؟صدا زد خانم‌اولا این صدقه نیست، من ام حبیبه کنیز خانه ی بچه های فاطمه بودم.. از آن روزی که از مدینه هجرت کردم نذر کردم برا حسینم..هر وقت اسیری، یتیمی وارد کوفه میشه من اطعامشون کنم به نذر حسین صدا زد ام حبیبه ما بچه های پیغمبریم،ام‌حبیبه من زینبم..حسین من، زینب من از هم جدا نمیشدن اگر تو زینبی پس کو حسینت؟ گفت سرت رو بالا بگیر، سری که بالای نیزه ست سر حسین منه..ای حسین.....حسین....*
از کودکی به عشق شما مبتلا شدم
از گوشه ی نگاه تو غرق خدا شدم..
ای آبروی هر دو جهان آبرو بخر
شکر خدا که نوکر کوی شما شدم
جام مرا لبالب غم کن که سالها
جاروکش مجالس آل عبا شدم
وقتی گره به کار من افتاد یا حسین
در بین روضه های تو حاجت روا شدم
از آن زمان که نام تو را برده مادرم
یک دل نه صد دل عاشق کرب و بلا شدم
اصلاً مرا برای عزا آفریده اند
من از ازل به داغ غمت مبتلا شدم
من دلخوشم به اینکه مرا میخری حسین
آقا بخر که از همه دنیا جدا شدم
هر کس در این جهان به کسی دل سپرده است
من بی قرار شال سیاه عزا شدم
* کاروان وارد کوفه شد ای وای زینب..
