از سوی‌کوفه و شام برگشته زینب

پی عرض سلام برگشته زینب

اربعین آمد و برگشته زینب
وَ چه با احترام برگشته زینب
 
دگر این کاروان یاسی ندارد
که با خود شور و احساسی ندارد
 
کجایی اُم البنین برگشته زینب
ولی افسوس عباسی ندارد
 
*خوشبحال اونایی که الان کربلا تو دهلیزِ حرم کنارِ قتلگاه میگن: غریبِ مادر حسین... تو هم بگو: حسین جان! اگه من از قافله ی کربلایی ها جاموندم، اما پیراهن عزا پوشیدم اومدم تو مجلسِ عزای شما نشستم، اینجا میگم: غریبِ مادر حسین... اما حسین گفتنِ ما کجا و حسین گفتنِ حضرتِ زینب سلام الله علیها کجا...کاروان اُسرا نزدیکی های کربلا که رسید، یه وقت صدای حضرت زینب سلام الله علیها بلند شد: یا امامِ سجاد! عزیزِ برادرم! بوی برادرم داره میآد، بوی حسینم داره میآد، میگن: مثل برگِ خزان از ناقه ها این زن و بچه ها روی زمین ریختن، یکی به سینه میزنه: علیِ اکبرم! داداشم بلند شو، یکی ناله میزنه: قاسمم! بلند شو... هر کدوم یه جوری روضه میخونن، یه وقت دیدن یه خانومی هم داره لالایی میخونه:...*
 
ای کودکِ بی شیرِ من، اصغرم لای لای
طفلِ نخورده شیرِ من، اصغرم لای لای
-----------------------------------------------------------------
آب به خیمه نرسید فدای سرت
حسین قامتش خمید فدای سرت
 
 بیا برگرد خیمه ای علمدارم
منو تنها نگذار ای علمدارم
 
سقای دشتِ کربلا، اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل
دستش شده از تن جدا، اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل
 
*بشیر اومد توی مدینه، برای اُم البنین شرح میده از کربلا، خانوم جان! یکی یکی بچه هات رو کشتن، اُم البنین فرمود: از حسینم چه خبر؟ خانوم جان! عباست رو هر دوتا دستاش رو جدا کردن، خانوم جان! مشک رو به دندون گرفت... باز اُم البنین صدا زد: از حسینم چه خبر؟ گفتک خانوم جان! امید عباست رو نا امید کردن، تا تیر رو به مشک زدن، امید عباس هم نا امید شد، عباست رو هم کشتن ، خم به اَبرو نیاورد گفت: بشیر! عباسم ، پسرهام همه فدایِ عزیزِ زهرا .. از حسین چه خبر؟!.. یه وقت بشیر صدا زد خانم حسین رو هم کشتن .. اینقده گریه کرد از حال رفت